יום חמישי, אפריל 03, 2008

פֿילטײַטשיקייט

די הײַנטיקע סדרה איז אויך אַזאַ -באַצירט מיט ווערטער וואָס מע ווייס ניט זייער אָריגינעלן טײַטש. איך רעד ניט וועגן פּשט, אַ סוגיא וואָס ליגט שוין אויף דער ערד ניט טויט ניט לעבעדיק נאָך אַזוי פֿיל אַקאַדעמישע באַהאַנדלונגען און מאמרים ר' ווײַס-הלבֿניס. פּשט כאַפּט אַרום אַ "סטרינג" (ריי/סדר) ווערטער וואָס צוזאַמען שטעלן זיי צונויף אַ טײַטש. לפֿי עניות דעתּי קען אַ פּסוק האָבן אַ פּשט, אַפֿילו אַ ריי ווערטער - אָבער אַן אייצלנע וואָרט זאָל האָבן אַ פּשט איז שווער.

נאָך שווערער פֿאַר די ווערטער וואָס זייער טײַטש איז אונדז הײַנט טונקל, אפֿשר נאָך מער פֿאַרטונקלט פֿון די שיכטן פּרד"ס וואָס שאָטענען זיי פֿון די דערבײַיִקע פּסוקים/פּרקים/פּרשה. צי האָט אַ זין צו רעדן וועגן דעם אָריגינעלן טײַטש פֿון "צרעת", "שׂאת" אדג"ל? צי זײַנען איינצלנע ווערטער די פּערל תּורה וואָס ווערן לסירוגין אײַנגעפֿלייצט און אָפּגעפֿלייצט פֿון כּסדרדיקע כוואַליעס פּשט און דרש?

אין תגובות:

הוסף רשומת תגובה