יום רביעי, אוקטובר 26, 2005

מיט וואָס איך פֿאַרנעם זיך די טעג

אָדער, דאָס לעבן פֿון אַ רעזידענט (וואָס איז נאָך ניט קיין רעזידענט)

איר וועט אפֿשר מיט רעכט זיך נאָכפֿרעגן, וווּהין כ´בין אַהינגעקומען די לעצטע טעג. איך מאַך אַדורך איינע פֿון די שווערסטע ראָטאַציעס פֿון אַ מעדיצין־סטודענט, וווּ ער דינט ווי (כּמעט) אַ רעזידענט אין שפּיטאָל. דאָס הייסט אַז ער איז דער סאַמע ערשטער, וואָס פּרוּווט באַהאַנדלען די פּאַציענטן, און ענטפֿערט די פּיידזשעס וואָס פּיפּסען אַרויס פֿון די מאַכערײַקעס וואָס באַמבלען פֿון יעדן פּאַסיק. (פּיידזשערס, אויב איר האָט ניט געכאַפּט וואָס איך מיין.)

איך שטיי אויףף פֿינף אין דער פֿרי און קום אַהיים אַ זייגער צען. אין די קומעדיקע וואָכן וועל איך אי"ה פּרוּוון איבערגעבן כאָטש דעם טעם פֿון איבערלעבעניש, איר זאָלט בעסער פֿאַרשטיין דאָס לעבן אין שפּיטאָל.

יום חמישי, אוקטובר 06, 2005

קופּת חולים אויף מאַמע־לשון

עס האָט מיר געשריבן אַ מעדיצין־סטודענט וואָס וואָלט געוואָלט סײַ פֿאַרברענגען אַ יאָר אין ישׂראל, סײַ האָבן צו טאָן דאָרטן מיט ייִדיש־רעדערס, סײַ אַנטוויקלען זײַנע מעדיצינישע קענטענישן און איבערלעבענישן. אים איז אײַנגעפֿאַלן, ער וואָלט געקענט אַרויסהעלפֿן אין אַ חרדישן קליניק. אַ פֿײַנער אײַנפֿאַל. צי האָט עמעצער אַ פֿאַרבינדונג מיט אַזאַ קליניק?

יום שבת, אוקטובר 01, 2005

ערבֿ־ערבֿ יום־טובֿ

אין יום־טובֿדיקן טאָג
שאַץ אָפּ וואָס דו האָסט אַ מאָל פֿאַרמאָגט.
מאַך זיכער די חלומות זײַנען נײַ,
זיי זאָלן זײַן כּדאַי.

אין גרויסן יום־הדין
שאַץ אָפּ וואָס דו האָסט קוים אויפֿגעטון.
מאַך זיכער די גרײַזן זײַנען קליין,
גאָט זאָל זיי פֿאַרשטיין.

היום היום היום
ברויזן זיך די שטימען ווי דער שוים
ווי אַזאַ מין ווײַסער טליתים־ים.
מע לעבט און שטאַרבט צוזאַם.