אַ לינגוויסטישן קפֿיצת־הדרך

וועגן לערנען זיך אַנדערע לשונת בין איך באמת אַן אידעאַלסט. די עצם געוווינהייט פֿון צוהערן זיך צו יענעמס קלאַנגען און אויסדרוקן קען זײַן לפֿי עניות דעתּי אַ לינגוויסטישן קפֿיצת־הדרך צו בן־אָדם־לחבֿרו. כינעזיש אין דעם פּרט פֿאָדערט אַ באַזונדערן אויפֿמערק. ניט נאָר די ווערטער דאַרף מען אײַנהערן נאָר די פֿאַרשיידענע טענער. און – פֿאַרקערט – ס´איז נאָך אַ בולטערער באַווײַז פֿון די פֿרײַנדלעכקייט פֿון די דאָיִקער כינעזער, וואָס זײַנען גרייט געדולדיק אָפּצוהערן מײַן מי־יודע־וויפֿלטן פּרוּוו ריכטיק אויסצורעדן דעם פּשוטסטן פֿאָנעם. כּמעט קבלהדיק, אַזאַ טיפֿע פֿאַרבינדונג צווישן צוויי ווײַט אַנדערע מענטשן וואָס לאָזט זיך שאַפֿן דורך קלאַנגען פֿון צוויי לשונות.