אויף צו מאָרגנס

איבערגעקײַט די אַלטע ניגונים
איבער קאַלטע טעפּלעך קאַווע
זאָגט מען זיך ווידער די ליגונים*
אַז מע האָט באַזיגט די תּאווה.

מע ווייסט ניט באמת ווי אַזוי
נאָר עס וועקט אונדז אויף דער רבי
מיט אַ משל: פֿרימאָרגן־טוי
און נימשל: ס´תּמצית פֿון לעבן.

וואָס אין צווישן? כ´קען ניט זאָגן.
מיר דאַכט, אַ מזכּיר איז געווען.
נאָר אַז עס וועט שוין ווידער טאָגן,
מיטן טוי ווער ווייסט וואָס וועט געשען?

*ליגונים = ליגנס.