אין מיטן אַן אויסטערליש מאָדנעם אַרטיקל וואָס פֿאַרגלײַכט אינאַ גראַדע (עליו-השנאָבל) מיט (וואַרט צו...) יאָקאָ אָנאָ, שרײַבט מרים שמולעוויטש-האָפֿמאַן טאַקע באמת בזה לשון, בלי חרטה ובלי דריי:
מען מוז אָבער זײַן אַזוי געניט און ראַפֿינירט ווי יאָקאָ־אָנאָ, אַזוי ציל־באַוווּסטזיניק ווי יאָקאָ־אָנאָ, אַזוי מאַניפּולירנדיק ווי יאָקאָ־אָנאָ צו פֿאַרכאַפּן דעם פֿאַרהייראַטן דזשאַן לענאָן, און אויף אַזוי פֿיל אים פֿאַרדרייען דעם קאָפּ, ביז יענער האָט באַוויליקט אונטער איר כּישוף אונטערצוגעבן זיך און איר "געשטעלט אַ חופּה." איך הייב נישט אָן צו וויסן פֿון אַ וועלכער גזע אָט די יאָקאָ־אָנאָ ציט איר ייִחוס, צי זי איז אַ יאַפּאַנעזערקע, צי אַ קאָרעאַנקע; אַ וויעטנאַמקע צי אַ לאַאָסיאַנקע. מיט איין וואָרט — זי איז אַן אַזיאַטקע און זי האָט אים זאַטאַשטשעט.
פֿאַראַן, פּראָפֿעסאָר, אַזאַ זאַך וואָס הייסט אינטערנעט, און אויף דעם אַזאַ וויקיפּעדיע (אַן ענציקלאָפּעדיע אַזאַ), און, אַז מע באַמיט זיך און פֿאַרקאַטשעט די אַרבל און קלאַפּט אַרײַן מיט ניכטערע פֿינגער דעם נאָמען יאָקאָ אָנאָ, וועט מען געפֿינען אַז זי איז געבוירן געוואָרן אין סאַן-פֿראַנציסקאָ בײַ אַ מאַמע אַ יאַפּאַנערקע.
איז דאָס געווען אַזוי שווער?
אַ ברכה וואָס זי האָט ניט דערמאָנט אין דעם "געלן געפֿאַר."
אפֿשר זאָל זי בלײַבן בײַ איר באַליבטער סוגיא, די וווּנדיירים וואָס זײַנען די ייִדיש-סטודענטן בײַ קאָלומביע.
אין תגובות:
הוסף רשומת תגובה