יום חמישי, פברואר 24, 2011

זיסער פֿרימאָרגן, אַ ליד פֿון מערי רופֿל (פֿאַרטײַטשט פֿון שלום בערגער)

מע האָט אַוועקגעשטעלט אין אַ ריי אַלע הונדערט פֿופֿציק
קאַפּיטלעך תּהילים
און זיי איינציקווײַז אויסגעשאָסן.

אַרײַנגעוואָרפֿן אין אַ שאַנץ
געצילעוועט אויף באַגראָבן קאַפּיטלעך תּהילים.

צי זײַנען די תּהילים אויפֿגעשטאַנען,
אויפֿגעשטאַנען מיט געזאַנג?

זײַנען די תּהילים געבליבן צוזאַמען,
זײַנען זיך די תּהילים צעגאַנגען?

צי האָט געמאַכט פּליטה דער דרײַ און צוואַנציקסטער קאַפּיטל
געקומען צו דיר אין דער היים
און געבעטן אַ פֿאָר?

שטעל זיך פֿאָר דו ביסט דער פֿאַרשפּעטיקטער פּאַסאַזשיר.
זאָג וואָס מיט דיר איז געשען און וואָס דו האָסט געזען.

כ´האָב געזען ווי הונדערט פֿופֿציק באָדערס
קומען צו אַ ברייטער, רויִקער אָזערע
בײַם סוף פֿון אַ לאַנגן, הייסן טאָג.

כ´האָב געזען ווי הונדערט פֿופֿציק באָדערס
טוען זיך אויס און שווימען פּאַמעלעך איבער
צו דער צווייטער זײַט, מיט אַ לאַנגער קילער פֿרייד
ווי די פֿון שוואַנען און הינט.

ווי דערקלערסטו דאָס?

דורכן אײַנגעחזרטן.
דורך טרויערס וואָרצל.
דורך דעם הוידענדיקן לאַמטערן.
און דורך די שטערן-פּנימער
פֿאַרפֿלייצט פֿון פֿרימאָרגן-ליכט.

אין תגובות:

הוסף רשומת תגובה