דעם ערשטן שבת האָבן מיר פֿאַרבראַכט בײַ אונדזערע פֿרײַנד דודי רינגעלבלום און רותּי באָלטמאַן, אַזאַ מין פּאָרפֿאָלק װוּ אײנער (דער מאַנצביל) איז על-פּי אידעאָלאָגיע אַ װעלטלעכער, אַ בונדיסט, און דערפֿאַר (אָדער כאָטש: װעדליק איר פֿאַרשטײט) איז די שטוב אַדורכגעדרונגען מיט אַזאַ װאַרעמער ייִדישקײט און הכנסת-אורחים. געדאַװנט האָבן מיר בײַ אַ מאָדערן-אָרטאָדאָקסישער שול אין דער איסט קאָלפֿילד געגנט װוּ אונדזערע חבֿרים װױנען. באמת אַ גענערישער פּלאַץ, כאָטש אַ פֿרײַנדלעכער און דער קינדערצימער האָט מײַן טעכטערל פֿאַרװײַלט.
דעם פֿאַרגאַנגענעם שבת האָבן מיר געהאַט מער אַ געזינטערן שפּאַציר צו אַ רעפֿאָרם-שול אױף אַלמאַ סטריט, דװקא אינעם עירובֿ. טשיקאַװעסן פֿון דעם איבערלעבעניש: דער אָרגל (מע װײסט דאָך אַז אַמאָל האָט יעדער מאָדערנע שול, איבער דער גאַנצער גאַמע, זיך באַרימט מיטן אָרגל!), דאָס פֿירלײנען די הפֿטרה אױף ענגליש, און דאָס, װאָס דער ייִד אין די פֿערציקער װאָס איז בײַ מיר געזעסן האָט געזאָגט די תּפֿילות דװקא מיט אַן אַשכּנזישער הבֿרה!
דעם פֿאַרגאַנגענעם שבת האָבן מיר געהאַט מער אַ געזינטערן שפּאַציר צו אַ רעפֿאָרם-שול אױף אַלמאַ סטריט, דװקא אינעם עירובֿ. טשיקאַװעסן פֿון דעם איבערלעבעניש: דער אָרגל (מע װײסט דאָך אַז אַמאָל האָט יעדער מאָדערנע שול, איבער דער גאַנצער גאַמע, זיך באַרימט מיטן אָרגל!), דאָס פֿירלײנען די הפֿטרה אױף ענגליש, און דאָס, װאָס דער ייִד אין די פֿערציקער װאָס איז בײַ מיר געזעסן האָט געזאָגט די תּפֿילות דװקא מיט אַן אַשכּנזישער הבֿרה!
אין תגובות:
הוסף רשומת תגובה