לייענט דאָס אַרטיקל אין האָרץ, וווּ רות גביזון לייגט פֿאָר אַ פֿאָרמעלע "פֿאָלקס-מיטגלידערשאַפֿט" (הצטרפות) צו עם-ישׂראל, באַזונדערש און אַנדערש פֿון גיור. דאָס לייגט זיך שטאַרק אויפֿן שׂכל. אין ישׂראל (ווי אויך אין תּפֿוצות) זײַנען דאָ די, וואָס ווילן צושטיין צום ייִדישן פֿאָלק כאָטש ווילן ניט בינדן זיך צו דער ייִדישער תּורה אָדער די מיצוות. בעסער צו עפֿענען די טויערן וואָס ברייטער - דאָס פֿאָלק וועט דערמט (לשיטתה) נאָר פֿאַרשטאַרקט ווערן.
איך זע אָבער צוויי קאָמפּליקאַציעס. ערשטנס, כ'האָב אַ חשד אַז מיטן עם ישׂראל מיינט זי דערעיקר (אָדער בלויז) ישׂראלים וואָס ווילן אויך זײַן יהודים. וואָלטן די בני-תּפֿוצות געווען אויסגעלאָזט.
צווייטנס, רעדט זי (אָן אַ זײַט) וועגן דעם וויסן וואָס מע וואָלט געדאַרפֿט באַהערשן כּדי אַרײַנגענומען צו ווערן ווי אַ מיטגליד פֿון פֿאָלק. דאָס באַשטימען די נייטיקע יסודות וואָלט געווען היפּש שווער און מסתּמא שטאַרק צוגנייגט צו אַ ציוניסטישן באַגריף פֿון פֿעלקערשאַפֿט...
איך זע אָבער צוויי קאָמפּליקאַציעס. ערשטנס, כ'האָב אַ חשד אַז מיטן עם ישׂראל מיינט זי דערעיקר (אָדער בלויז) ישׂראלים וואָס ווילן אויך זײַן יהודים. וואָלטן די בני-תּפֿוצות געווען אויסגעלאָזט.
צווייטנס, רעדט זי (אָן אַ זײַט) וועגן דעם וויסן וואָס מע וואָלט געדאַרפֿט באַהערשן כּדי אַרײַנגענומען צו ווערן ווי אַ מיטגליד פֿון פֿאָלק. דאָס באַשטימען די נייטיקע יסודות וואָלט געווען היפּש שווער און מסתּמא שטאַרק צוגנייגט צו אַ ציוניסטישן באַגריף פֿון פֿעלקערשאַפֿט...
אין תגובות:
הוסף רשומת תגובה