יום רביעי, מאי 02, 2007

ראָבערטאַ ז"ל

הײַנט האָב איך געטראַכט וועגן מײַן פֿרײַנד ראָבערטאַ אָליווער ז"ל וואָס איז אַוועק אין דער אייביקייט שוין איבער אַ וואָך צוריק. זי שטעלט מיט זיך פֿאָר אַ סך פֿון אונדזער קהילהס אייגנאַרטיקע מעלות.

1. זי איז געווען אַ ּּתורה-לייענערין.

2. זי איז -- און איך וויל דאָ קיינעם ניט באַליידיקן -- ניט "פֿרום" אין קיין איין-דימענסיעדיקן, "פֿרום-איז-אַ-גלח"-דיקן זין. זי האָט זיך צוגעאייגנט די מיצווה.

3. זי האָט געלערנט תורה שפּעטער אין לעבן און עס אַדורכגעפֿירט.

4. מער וועגן 2: ניט נאָר אַ מיצווה, נאָר אַ מיצווה וואָס יעדער ייִד איז בפֿרט ניט מחיוב צו טאָן, ס'איז דאָך אויף דער קהילה צו הערן די קריאה, נאָר קיינער מוז ניט אַרײַננעמען דעם יד אין האַנט אָרײַן. נאָך אַ סימן פֿון איר איבערגעבנקייט.

5. בײַ איר איז איר לייענונג ניט געווען קיין גרויסע גדולה, נאָר אַ ריכטיקע קריאה בכלל: דאָס יאָ.

6. זי איז געווען אַ גרושה, אַן אַרבעטאָרין, וואָס האָט אויפֿגעהאָדעוועט צוויי קינדער -- צוויי דערוואַקעסענע, גוטע נשמות.

יהי זיכרה ברוך!

אין תגובות:

הוסף רשומת תגובה