שבת אין שפּיטאָל

געאַרבעט נעכטן אין דער פֿרי און כ'דאַרף קודם-כל זינגען אַ לויבגעזאַנג די נשי סאַטמער, וואָס מע האָט זיי צוגעטיילט אַ באַזונדער ביקור-חולים-צימער, מיט כלערליי שבת-עסנס און כלים. כ'בין אַרײַן נאָכן אָפּענדיקן מײַן שטיקל אַרבעט און געזוכט מײַן זעקל עסן וואָס כ'האָב געהאַט אַוועקגעלייגט פֿריִער אין פֿריזשידער.

דאָרטן שטייט אַ ייִד מיט אַ מיידעלע. "איר ווייסט ווו עס זײַנען ייִדישע מענטשן", פֿרעגט ער אויף ענגליש, ווײַל עס נודיעט מײַן מיידל."

"סתם ייִדן?"

"יאָ, מיסטער מענדעל אָדער מיסטער סטראַוס, וואַטעווער."

כ'האָב געזאָגט אַז כ'ווייס ניט, נאָר מסתמא וועלן זיי שפּעטער אונטערקומען.

"איר עסט טשאָלנט?"

"ניין, אַ דאַנק, כ'האָב דאָס אייגענע."

"ניין! עסט טשאָלנט און קוגל! לכבוד שבת קודש. מיט אַ פֿרישקייט." האָט ער זיך מטריח געווען און אַרויסגעומען כלערליי עסנוואַרג וואָס פֿאר די חולים, פֿיש און פֿליייש און אַז"וו. האַב איך זיך אונטערגעגעבן.

שפּעטער אַ ביסל קומט אַרײַן נאָך אַ ייִד, מיט אַ חסידישן לבוש, און פֿאַרפֿירט מיט מיר אַ שמועס וועגן מײַן בילדונג ון ווי לאַנג עס נעמט זיך אויסצולערנען אויף דאָקטער. אין מיטן דערינען פֿרעגט ער מיר:

"ווו קען מען גיין אין אַ קאָנסערוואַטיווער אָדער רעפֿאָרם טעמפּל הערן אַ שיעור?"

אַ רפֿואה שלמה אַלעמען.