איך בין אַ מיטלמעסיקער דאָקטער, אַ דאָקטער װי אַלע דאָקטױרים, װעלכע פּראַקטיצירן נישט לאַנג; מײַן פֿאַרשטאַנד און די קענטענישן זײַנען מיטלמעסיקע; איך שטרױכל אָן װידערשפּרעכונגען, איך בין נישט בכּוח צו לעזן פֿיל פֿראַגן, װאָס שטײען פֿאַר מיר און פֿאָדערן אַ באַלדיקע לעזונג.
מײַן אײנציקער פֿאָרצוג איז אָבער דװקא דאָס, װאָס איך בין נאָך אַ יונגער דאָקטער, און די פּראָפֿעסיע האָט נאָך נישט באַװיזן צו פֿאַרנעמען אַלע מײַנע חושים, און װאָס די אײַנדרוקן, צו װעלכע מ'װערט שפּעטער צוגעװױנט, שטײען פֿאַר מיר בולט, װי ערשט איבערגעלעבטע.
איך װעל דאָ שרײַבן, װאָס איך האָב געפֿילט, בשעת איך האָב מיך באַקאַנט מיט דער מעדיצין, װאָס איך האָב פֿון איר דערװאַרט און װאָס זי האָט מיר געגעבן.
איך װעל שרײַבן װעגן מײַנע ערשטע זעלבשטענדיקע טריט אַלס דאָקטער און װעגן די אײַנדרוקן, װעלכע איך האָב אױסגעטראָגן אין דער פּראַקטיק.
איך װעל מיך באַמיִען צו שרײַבן אַ ל ץ, נישט פֿאַרהױלן ג אָ ר נ י ש ט.
--אַ. װערסאַיעװ, "װידױ פֿון אַ דאָקטאָר." ייִדיש: אַ. צימערמאַן. װאַרשע: פֿאַרלאַג ש. גאָלדפֿאַרב, 1925. צו באַקומען בחינם דאָ פֿון לאַנסקיס גאָרטן פֿון צען טױזנט ביכער.
אין תגובות:
הוסף רשומת תגובה