אַ וווּנדערלעכער הײַנטיקער נומער פֿאָרווערטס, פֿון יואל מאַטוועיעווס שטיקל (ממש אַן עסיי) וועגן קבלהסטישע-קאָסמאָלאָגישע אָפּטײַטשן פֿון מגדל בבֿל ביז דער רובריק "דאָס פּינטעלע ייִדיש" אָפּגעגעבן חנה ווירט-נשרס טעאָריעס וועגן שפּראַך און עטניטעט אין די שאַפֿונגען פֿון ל. שאַפּיראָ. (און איך דערמאָן אַפֿילו ניט אַ בריוו פֿון אַ ייִד פֿון ניו-דזשוירזי וואָס באַשולדיקט מיך אין זײַן "אַ לינקער ליבעראַל [כּך!]" פֿאַרן ניט פֿאַלן כּורעים פֿאַר סאַראַ פּיילין.)
נאָר ווער לייענט? אין זעלבן נומער, אַ סטאַטיסטיק וואָס רופֿט בײַ מיר אַרויס מער עגמת-נפֿשׂ ווי די ירידות פֿון דאַו-דזשאָונס: דער טיראַזש-באַריכט. אַ ביסל מער ווי 3,500, און די טענדענץ - אַראָפּ.
פֿאַר וואָס ניט נאָכגיין דעם מוסטער פֿון קריסטיען סײַענס מאָניטאָר און אַריבערגיין לחלוטין צום אינטערנעט-נוסח? אויפֿנעמען דעם 21סטן יאָרהונדערט מיט אָפֿענע הענט?
נאָר ווער לייענט? אין זעלבן נומער, אַ סטאַטיסטיק וואָס רופֿט בײַ מיר אַרויס מער עגמת-נפֿשׂ ווי די ירידות פֿון דאַו-דזשאָונס: דער טיראַזש-באַריכט. אַ ביסל מער ווי 3,500, און די טענדענץ - אַראָפּ.
פֿאַר וואָס ניט נאָכגיין דעם מוסטער פֿון קריסטיען סײַענס מאָניטאָר און אַריבערגיין לחלוטין צום אינטערנעט-נוסח? אויפֿנעמען דעם 21סטן יאָרהונדערט מיט אָפֿענע הענט?
אין תגובות:
הוסף רשומת תגובה