אויך דעמאָלט:
שיקל פֿישמאַן, אינטערוויויִרט אין די צוקונפֿט, געדענקט וואָס פֿאַר אַ זאַך ס'איז געוווען אויפֿצווואַקסן בײַ ייִדישיסטן אין פֿילאַדעלפֿיע אין די דרײַסיקער:
שיקל פֿישמאַן, אינטערוויויִרט אין די צוקונפֿט, געדענקט וואָס פֿאַר אַ זאַך ס'איז געוווען אויפֿצווואַקסן בײַ ייִדישיסטן אין פֿילאַדעלפֿיע אין די דרײַסיקער:
איך האָב געוווינט מיט די עלטערן אויפֿן צווייטן גאָרן פֿון אַ שפּײַזקראָם, האָב איך זיך אָפֿט אַראָפּגעלאָזן מיט די טרעפּ און באַשטעלן אין קרעמל, וואָס די מאַמע האָט געוואָלט. ווען דער קרעמער האָט געזען, אַז איך קום אַרײַן, פֿלעגט ער באַלד זאָגן די ייִדענעס: "ש-ש-שאַט!" - און פֿרעגן בײַ מיר: "וואָס ווילסטו, ייִנגעלע?" האָב איך אים געזאָגט: "אַ ברויט" -- אויף ייִדיש. האָבן אַלע אין דער קראָם זיך געקוויקט. ס'איז געווען אין די אָנהייב 1930ער און ס'איז שוין דעמאָלט געווען אַ זעלטענע זאַך.
אין תגובות:
הוסף רשומת תגובה