אַ פֿרוי שרײַבט וועגן איר נײַעם געגנט

שוין צוויי חדשים וואָס מיר זײַנען
אין דער נײַער דירה, גענוג לאַנג
צו זען ווער עס מאַכט דעם בעסטן קידוש
און ווער ס´זינגט אויף דער נאַכט אַ שיכּורס געזאַנג.

בײַ טאָג טרעף איך יונגע פֿרויען צעשטראַלטע
און כ´באַגריס פֿרויען מיט קינדער
און פּרוּוו עפֿענען טירן
די אַלטע אײַנגעהויקערטע און בלינדע.

כ´קלײַב זיך אַרײַן אין דעם געגנט
אַ רעלאַטיוו יונגע פֿרוי
און כ´פֿרעג ווי אַזוי כ´ל זיך עלטערן.
מע זעט אומעטום ווי אַזו:

ווער ס´איז דאַכט זיך שוין גרייט צו שטאַרבן
און ווער עס זויפֿט אײַן די מי־שברכס,
און ווער עס זיצט קעגן איבער אַ פּאַרק
און וויל ניט אָפּלאָזן דעם ריח.