דערפֿאַר װעלן מיר אי"ה שיקן די קינדער אין די עפֿנטלעכע שולן, װײַל ס'איז כּמעט װי נישטאָ אַ ייִדישע שול אין מאַנהאַטן װוּ עס הערשט נישט די קליקע, די גאװה, די פֿאַרריסנקײט.
איך קען צו פֿיל קינדער װאָס באַקומען כּלפּי-חוץ אַן ערשט-קלאַסיקן חינוך נאָר זײערע נשמות זײַנען פֿאַרדאָרבן.
פארריסנקייט מיט וואס? שטאלץ מיט זייער נאציע, אדער איינפאכע געמיינע גאווה? דאס איז זייער נישט קלאר געשריבן, ווייל זיין שטאלץ איז אין פיל פאלן זייער א פאזיטיווע זאך. די פראגע איז נאר פון וואס א גאווה עס רעדט זיך.
השבמחקיעדנפאלס, שיק איך טאקע דערפאר "דוקא" נאר אין רעליגיעזע שולן, וויבאלד אין די גוישע עפנטליכע שולן גלייב איך נישט אז איר וועט טרעפן די "ריינקייט" וואס איר זוכט. ובכן, ערקלערט ביטע אייערע ווערטער.