דער ברודער פֿאָרט אַוועק

קומעדיקע וואָך. דער עראָפּלאַן פֿירט אים אין איראַק.

לאָמיר מאַכן אַ טרעט צוריק. ער איז געגאַנגען אין מיליטער, געוואָרן אַ מאַטראָס. וואָס טוט גאָט? ניט מע לערנט אים פֿירן אַ שיף אָדער שיסן ראַקעטן פֿון אַ סובמאַרין, נאָר וואָס-זשע-דען: די הויכע פֿענצטער עקזאַמינירן אַלע נײַע רעקרוטן, און דערוווסט האָט מען זיך, אַז דער בחור האָט אַ שפּראַכן-קאָפּ, און -- נאָך מער -- קען אַ גוטן העברעיש. אַהאַ! דאָרט ווו ס'איז העברעיש, איז אַראַביש ניט ווײַט. האָט מען גענומען און געשיקט אים אין קאָליפֿאָרניע, אין אַ מיליטערישער שפּראַך-אינסטיטוט.

שוין אַ קענער פֿון אַראַביש, זיצט ער ווי אויפֿן פֿערד אין אַן אָפּגעקילטן טריילער אין אַ באַזע אין דזשאָרדזשיע אַן אויסגעשטאָפּטע מיט עלעקראָנישע מכשירים, און הערט ווי סיריער רעדן וועגן לבנון. אים איז גוט. ער דינט אין מיליטער, ער פֿאַרדינט זײַנע מיליטערישע דאָלאַר, און מע ווערט ניט באַשאָסן (אָדער באַגאָסן).

האָט די מילחמה אַנדערע געדאַנקען.

קומט אויס אַז דער אַרמיי, און די מאַרינען, פֿעלן דאָרט-אָן אַזוינע "לינגוויסטן" (איבערזעצערס) ווי ער. ניט גענוג האָט מען אויסגעשולט לכתחילה, און טייל האָט מען גאָר אָפּגעפּסלט צוליב אידעאָלאָגישע סיבות. נישקשה! פֿאַראַן אַן אַנדערע צווײַג מיליטער, דער ים-פֿלאָט, פֿון זיי קען מען נאַשן, צולחקענען אַ פּאָר מאַטראָסן מיט די נייטיקע שפּראַך-פֿעיִקייטן.

אַזוי-אָ באַקומט זיך די איראָניע וואָס אַ מאַטראָס, וואָס ווייסט אַזוי פֿיל וועגן שיפֿן ווי איך ווייס וועגן שינקע, וועט פּראַווען סילוועסטער אין טרוקענעם מידבר.

איך ווייס מער-ווייניקער מיט וואָס ער וועט זיך דאָרט פֿאַרנעמען. ער וועט זיצן אין אַן אָפּגעקילטן טריילער און אײַנהערן זיך צו ראַדיאָ-טראַנסמיסיעס (אַזוי פֿיל האָט ער מיר ניט דערזאָגט, נאָר כ'האָב אַרויסגעדרונגען). דאָס מאַל אָבער -- אין באַגדאַד. דאָס מאָל אָבער -- מיט אַן עם-16 פֿאַרבונדן אויף דער פּלייצע.