מיט וואָס איך פֿאַרנעם זיך די טעג

אָדער, דאָס לעבן פֿון אַ רעזידענט (וואָס איז נאָך ניט קיין רעזידענט)

איר וועט אפֿשר מיט רעכט זיך נאָכפֿרעגן, וווּהין כ´בין אַהינגעקומען די לעצטע טעג. איך מאַך אַדורך איינע פֿון די שווערסטע ראָטאַציעס פֿון אַ מעדיצין־סטודענט, וווּ ער דינט ווי (כּמעט) אַ רעזידענט אין שפּיטאָל. דאָס הייסט אַז ער איז דער סאַמע ערשטער, וואָס פּרוּווט באַהאַנדלען די פּאַציענטן, און ענטפֿערט די פּיידזשעס וואָס פּיפּסען אַרויס פֿון די מאַכערײַקעס וואָס באַמבלען פֿון יעדן פּאַסיק. (פּיידזשערס, אויב איר האָט ניט געכאַפּט וואָס איך מיין.)

איך שטיי אויףף פֿינף אין דער פֿרי און קום אַהיים אַ זייגער צען. אין די קומעדיקע וואָכן וועל איך אי"ה פּרוּוון איבערגעבן כאָטש דעם טעם פֿון איבערלעבעניש, איר זאָלט בעסער פֿאַרשטיין דאָס לעבן אין שפּיטאָל.