יום חמישי, דצמבר 27, 2007

ברענען און פֿאַרברענען

אינטערעסאַנט, פֿאַר וואָס אויפֿן דאָרן פֿון שמות ווערט געזאָגט אויף חומש-טײַטש אַז ער ברענט און ווערט ניט פֿאַרברענט. באַזונדערש ווען צוויי פֿאַרשיידענע ווערטער ווערן דאָ באַנוצט, ווי אויך אין די תּרגומים: בוער און אוכּל. יהואש, להיפּוך, ווײַכט דאָ אָפּ אַ ביסל און ניצט טאַקע צוויי באַזונדערע ווערטער, "ברענען" און "פֿאַרצערט".

יום שני, דצמבר 17, 2007

אַ שמועס זונטיק אויפֿן וועג אין חדר

טאָכטער: [דערזעט אַ גרויסן סאַנטאַ-באַלאָן לעבן אַ אויסשטעלונג חגא-ביימער] סאַנטאַ!

פֿאָטער: סאַנטאַ שפּילט בײַ אונדז ניט קיין ראָלע. מיר זײַנען ייִדן. [אַ גאַנצע דרשה.]

טאָכטער: [צעקײַט שוין.] מיר פּראַווען ניט קריסמעס?

[פּויזע.]

[אויסגערופֿן מיט התפּעלות:] סאַנטאַ!

איר בחור ווערט אַנדערש

ברוס, מעלעניס בחור, האָט געפֿונען גאָט נאָר איבערגעלאָזט זײַן מיידל אויף דער זײַט שאָסיי.

יום חמישי, דצמבר 13, 2007

דער נאָך-מלחמהדיקער יעקבֿ גלאַטשטיין

אין נײַעם נומער פּאַקן-טרעגער גייט אַ געלונגענע איבערזעצונג פֿון גלאַטשטיינס ווען יאַש איז געקומען, מיט אַן ענגליש-הקדמהלע רותּ ווײַסעס, ווידער מיט דער טענה אַז דער מאָדערניסטישער עקספּערימענטאַליסט פֿוּן פֿאַר דער מלחמה האָט דערנאָכדעם אָפּגעטראָטן דעם וועג אַ מער נבֿיאישן טיפּ, ניכטערער, מער ייִדישלעך און (דערפֿאַר) מער נושׂא-חן בײַ ווײַס. בײַ מיר אָבער איז פֿאַרקערט. כאָטש ביידע גלאַשטיינס (גלאַטשטיינער?) זײַנען כּדאַי צו ליינען און צעקײַען, זײַנען די צוגאַנגען פֿון פֿאַר-מלחמהדיקן פֿריש און פּיִאָנעריש, און להיפּוך איז דער אויסגעשלאָפֿענער מער אַ בעל-דרשן, פֿאַרליבט אין אייגענעם קול. ניט וואָס דאָס איז ניט אַ געשליפֿענע און קלוגע צונג. פּשוט אַז ייִדישלעך איז ניט אַלע מאָל דורכדרינגענדיק פֿאַסצינירנדיק...

יום ראשון, דצמבר 02, 2007

געשטאָכן פֿון נאָדל

ר' דוד, דער סיגעטער עילוי, באַקענט זיך מיט אַ בחור ספֿק עילוי ספֿק מאָדנער פֿויגל.